Χωρισμός.
Στίχοι : Σταυρούλα Παπαδημητρίου.
Μουσική και ερμηνεία : Ξενοφών Τσίτος.
Δε μιλάς, δε μιλώ κι η σιωπή συνεργός,
σ' ένα τέλος που από πριν έχει έρθει,
ραγισμένο φιλί μοιάζει με φυλακή
κι η συγνώμη στο πάτωμα πέφτει.
Σε αντίθετο ρεύμα με το γκάζι στο τέρμα
τη ζωή μου τολμώ να ζυγίζω,
δίνω μία στο χρόνο σαν γυαλί τον σκορπάω
στο μηδέν μου τολμώ να γυρίζω.
Δεν υπάρχουμε πια ξεβρασμένα κορμιά
από πλοίο που έχει βουλιάξει,
στο ποτέ ναυαγοί να μη βρίσκουμε γη
λάθος ρότα, ζωή, έχω χαράξει.
Σε αντίθετο ρεύμα με το γκάζι στο τέρμα
τη ζωή μου τολμώ να ζυγίζω,
δίνω μία στο χρόνο σαν γυαλί τον σκορπάω
στο μηδέν μου τολμώ να γυρίζω.
Με μισείς, σε μισώ κι ούτε ένα λεπτό
δε χαρίζω στης μορφής σου την όψη
πουλημένη ψυχή, πέφτεις, παραπατάς
στης παράλογης σκέψης την κόψη.
Σε αντίθετο ρεύμα με το γκάζι στο τέρμα
τη ζωή μου τολμώ να ζυγίζω,
δίνω μία στο χρόνο σαν γυαλί τον σκορπάω
στο μηδέν μου τολμώ να γυρίζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου